SIMETRIJA OBRVA - određivanje oblika, razmaka i boje obrva kod japanskog iscrtavanja

Simetrija obrva

Kod japanskog iscrtavanja obrva simetrija obrva je od presudnog značaja. Ova metoda iscrtavanja obrva se radi kako bi se popunile praznine gde nedostaje dlaka. Takođe dobijamo obrve tamnije boje koje su izjednačene i simetrične. Simetrija obrva se određuje pomoću šublera. Oblik i simetrija obrva variraju od klijenta do klijenta i zavise od položaja ostalih delova lica. Simetrija je vezana za geometriju, ona je preslikavanje figura u geometriji. Simetrijom se naziva i osobina simetričnosti figure u odnosu na pravu (osu), tačku (centar) ili ravan, tj. svojstvo geometrijske figure da ima osu simetrije, centar simetrije, ili ravan simetrije. Početak svake obrve određujemo tako što osu simetrije virtuelno provlačimo kroz početak oka a linija preseka je početak obrva klijenta. Širinu obrve, tj. duž A1A2 je uvek od 5 do 7 milimetara. Luk obrve, tj. najviša tačka obrve se određuje tako što se kroz tačku A2 pod uglom od 30 stepeni izvlači vertikalna duž koja se spaja u tzaački B1 koja se provlači od nozdrve klijenta preko zenice klijenta i spaja se sa ovom duži. B2 tačku dobijamo povlačenjem normalne linije u odnosu na tačku B1 i to 2 milimetra kraću od duži A1A2 samim tim duž B1B2 će biti od 3 do 5 milimetara. Poslednju, petu tačku, tzv. C tačku, dobijamo izvlačenjem duži od nozdrve klijenta kroz kraj oka klijenta. C točka se mora nalaziti iznad A1 tačke a ispod B2 tačke. Visinu te tačke majstor i klijent određuju uglavnom dogovorom. Spajanjem ovih tačaka dobijamo okvir obrve, tačnije, okvir unutar koga iscrtavamao dlačice japanskom metodom iscrtavanja obrva. Nakon toga, šublerom prebacujemo osu simetrije na drugu obrvu i na taj način dobijamo apsolutnu simetriju obrva i sigurnost da će japanska metoda iscrtavanja obrva biti uspešna.

Ako i vi želite da naučite kako se uspešno određuje simetrija obrva pogledajte OVDE

Simetrija je preslikavanje figura u geometriji. Simetrijom se naziva i osobina simetričnosti figure u odnosu na pravu (osu), tačku (centar), ili ravan, tj. svojstvo geometrijske figure da ima osu simetrije, centar simetrije, ili ravan simetrije.  Osna simetrija je geometrijsko preslikavanje tačaka , takvo da je duž , koja spaja lik i sliku, okomita na datu pravu l, osu simetrije, i da je , gde je S tačka preseka duži  i prave l. Posebno (v. Prof. V.A.Ditkin, Rječnik matematičkih termina, Prosvešćenje, Moskva, 1965.), za simetriju u odnosu na pravu l koja leži u nekoj ravni π možemo reći da je to takva transformacija tačaka ove ravni u istu ravan pri kojoj svaka tačka A prelazi u tačku A’ simetričnu s prvom tačkom u odnosu na pravu (slika desno). Prava l se naziva osa simetrije, a simetrija u odnosu na pravu osna simetrija, refleksija, ili ogledanje na pravoj. Osna simetrija je bijekcija, a takođe i involuciona transformacija. U osnoj simetriji dužina segmenta ostaje nepromenjena (invarijantna), orjentacija figure se menja u suprotnu, pa je, osna simetrija kretanje druge vrste. Osna simetrija prave transformiše u prave, pri čemu se prave normalne na osu simetrije transformišu u samu sebe, a osa ostaje nepokretna, i to punktualno nepokretna (punktualno invarijantna): svaka njena tačka je dvostruka tačka. Osna simetrija se koristi u rešavanju zadataka iz geometrijskih konstrukcija, u crtanju grafika parne funkcije, u arhitekturi, u kristalografiji, u dizajniranju tkanina, itd. Proizvod (kompozicija preslikavanja) dve osne simetrije s paralelnim osama je paralelno prenošenje (translacija), proizvod dve osne simetrije čije se ose seku nije simetrija ni u odnosu na prvu ni u odnosu na drugu osnu simetriju, dakle, množina simetrija u ravni u odnosu na date ose nije zatvorena, odnosno, skup svih osnih simetrija u ravni nije grupa.